محمد اسکندری ::
دوشنبه 87/1/19 ساعت 1:0 عصر
فلامنکو همچنین در نوع کمدی اسپانیایی هم ظاهر شد(کمدی زندگی اسپانیایی)
در خلال این دوره بسیاری از هنرمندان به خلق و شکل دادن انواع بزرگتر و گسترده تر این آواز کمک کردند . به شکلی که امروزه در دسترس همگان وجود دارد و ما می شناسیم . معرفی هنرمندان برای اثبات این ادعا اکتفا می کند ( silverio franconetti - antonio chacon - jooaquin el de la paula – frijones – Enrique el ,ellizo – curro dulce – paco la luz – manuel Molina)
بخش اعظمی از خوانندگان فلامنکو که در این دوره کولی بودند ، اما ن
ه به همان دلیلی که مردم به اشتباه فکر می کردند که کولی ها خلاق تر برای انتقال این سنت هستند ، بلکه یک دلیل ساده این بود که موسیقی فلامنکو برای غیر کولی ها خوشنام نبود (این احساس تا حدی منصفانه بود) . دیگر جوانانی که می خواستند در عرصه فلامنکو بخت آزمایی کنند و به شهرت برسند نیاز به یک تصمیم قاطع برای فائق آمدن بر مخالفت والدینشان داشتند ، مخالفت هایی که همراه با پیامدهای ناخوشایندی مثل کتک خوردن و طرد شدن بود
دلیل دیگر این بود که کولی ها هم تعصب و مخالفتی نسبت به رویکرد غیر کولی ها به این موسیقی نداشتند تا جایی که دو تن از مشهورترین آواز خوانان این دوره با نامهای (chacon-silverio) غیر کولی بودند .
اهمیت اجتماعی بدست آمده توسط فلامنکو در انتهای قرن 19 توجه بسیاری از روشنفکران و علاقه مندان به فرهنگ فولکلوریک را به خود جلب کرد . در خلال دهه 80 فلامنکو شناسی(flamencology) متولد شد و کتب و تحقیقات متعددی منتشر شد که از میان آنها میتوان به آثاری از (Antonio machado – alvarez – hugo schuchardt – Francisco Rodriguez marin) اشاره داشت . همچنین این مطالب در مجله ای در شهر سویا با نام های (El cante 1886-87 – El folklore andaluz 1982-83) منتشر شد
به همین ترتیب بهترین آوازهای فلامنکو در این دوره خوانده شد و هنر آواز آنها در حال حاضر هم به گوش می رسد . گرچه در بیشتر این آوازها صحبت از عشق است ، ولی مضامین گسترده دیگری هم در آواز فلامنکو یافت می شود مانند : مادر ، فقر ، مرگ ، سرنوشت ، جهان زود گذز ، ربوبیت و مذهب ، تاریخ و سیاست و گاهی با طنز و کنایه و گاهی با اعجاز همراه بوده است . چرا که فلامنکو یک شیوه از موسیقی است که احساسات آواز خوان را عمیق تر انتقال می دهد و ارزش این واژه ها غیر قابل انکار است ، بویژه هنکامی که با موسیقی همراه باشد
بعد از سال 1922 فلامنکو به طور واقعی همه گیر شد و گردانندگان نمایش ها توانایی بهره برداری از این هنر را در مقیاس بزرگتر کشف کردند و شروع به سازماندهی کنسرتها نه تنها در نمایش خانه ها بلکه در فضاهای بزرگتر مثل میادین گاو بازی کردند
وجود فستیوال هایی که در گرانادا در سال 1922 برگزار شد توجه مردم را به این موسیقی جلب کرد ، تا جائیکه فلامنکو حتی به عرصه سینما و تئاتر هم وارد شد
تعداد زیادی از هنرمندان فلامنکو توسط گردانندگان تئاتر ها اغوا و وارد عرصه نمایش می شدند و سعی می نمودند با ابداعاتی که انجام می دادند حضور خود را از دیگران برجسته تر نشان دهند
رقابت بین آنها شدید بود ، بنابراین تعداد زیادی از آهنگ های شخصی تولید شد که بیشتر آنها فاندانگو و مالاگینا بودند و در حقیقت پاسخی برای متقاضیان و صاحبان نمایش خانه ها بود و نتیجه آن ، بیشتر و بیشتر دیده و شنیده شدن فلامنکو در اکثر مکان ها بود
قطعا" این دوره فعال ترین دوره فلامنکو محسوب می شود . در میان آواز خوانانی که اپرای فلامنکو اجرا می کردند چند جنبش به وجود آمد که میتوان از اساتید بزرگ این قرن که صاحبان این جنبش ها بودند نام برد
(chanco – Gloria – la mina de los peines – manuel rorre – pepe marchena – el nino de calora – Vallejo – escacena) و دهها بزرگ و استاد دیگر
زمانی که جنگ داخلی اسپانیا به پایان رسید اینگونه نمایش ها به شیوه قبلی خود بازگشت و کیفیت آنها پایین آمد
در دهه چهل ، 3 هنرمند بزرگ (pepe pinto – manolo caracol – pepe marchena) سه گروه را رهبری می کردند که به فهرست این شرکت ها و مؤسسه ها نام (juanito valderama) را هم میتوان اضافه کرد
ادامه دارد...
نوشته های دیگران()
