با طبیعت، نحسی سیزده را به در کنیم!
آئین‌های زیبای نوروزی، حلاوتی ماندگار در اذهان باقی می‌گذارد، این آئین‌ها که با گرم شدن نسبی هوا، آب شدن برفها و به ویژه آغاز ماه اسفند شروع می‌شود، در آخرین چهارشنبه سال، به آئین «چهارشنبه‌سوری» منتهی شده و در نهایت با اولین روز بهار و «نوروز» به اوج خود می‌رسد.
دید و بازدیدها، تبریک گفتن‌ها و شادباش‌ها، در سرزمینی که به کانون اصلی آئین‌های سنتی و فولکلور دنیا معروف است یعنی در ایران، حتی تا دو هفته بعد از حلول سال جدید نیز ادامه می‌یابد.
و چون روز 13 فرا می‌رسد، پیر و جوان، خرد و کلان، زن و مرد، از خانه بیرون زده و سر به دشت و بیابان و صحرا می گذارند.
دل به طبیعت می‌سپارند تا نحسی عدد 13 را «به در» کنند و این چنین «آئین 13 بدر» در رسوم ما ایرانی‌ها شکل می‌گیرد. 13 بدر را باید حُسن ختام آئین‌های نوروزی دانست. روزی که برای کودکان و نوجوانان، بیش از سایرین خاطره‌انگیز و شیرین است.
البته جوانان و نوجوانان، از چند روز مانده به 13 بدر، تدارک این سفر یک روزه را می‌بینند و با همفکری و همدلی خود، دوستان و خانواده، نقشه هایی برای این روز می‌کشند اینکه : کجا بروند، کی بروند، چه ببرند، با کی بروند و ...!
و همین هیجانات و دلهره‌های شیرین است که نقش خاطره را بر ذهن می‌زند.
نحس بودن عدد 13، از دیرباز در فرهنگ ما ایرانی‌ها جا داشته است. ردپای آن را هنوز هم می‌توان در بین مردم دید. اما تاریخ و مبداء دقیقی برای علت نامگذاری 13 به عنوان عدد نحس مشخص نیست. در میان برخی از ملل و کشورها نیز اعداد دیگری نحس شمرده می‌شوند. مثلاً عدد هفت در چین و عدد چهار در ژاپن نحس محسوب می‌شود.
بر همین اساس مردم ایران و آذربایجان هم این رسم را بهانه کرده و دل به طبیعت می‌زنند تا آخرین روز تعطیلات نوروزی را در کنار خانواده و دوستان به سر برده و آئین‌های نوروزی را در گنجینه‌ی خاطرات خویش ثبت و ماندگار نمایند.
هر چند خیلی‌ها، نحس بودن عدد سیزده را خرافه دانسته و بر درستی آن تشکیک می‌کنند اما حتی اگر این خرافه بودن هم صحت داشته باشد، شادابی و شور و حال این روز، و در کنار هم بودن خانواده، بر نحسی آن غلبه می‌کند.
جوانان و خانواده‌ها و مخصوصاً دختران دم بخت، در دشت و باغ و کوه سبزه گره می‌زنند و نیت می‌کنند که تا سال دیگر، آرزوهایشان برآورده شود و اگر قسمت بشود، به خانه‌ی بخت بروند و زیر لب زمزمه کنند:
13 بدر
سال دگر
خونه‌ی شوهر
بچه بغل!!
زیراندازی و چادری، به همراه بساط چائی و خوراکی و امکانات تفریحی کافی است تا این روز را خاطره‌انگیز نماید.
وقتی عصر روز سیزده بدر در جاده حرکت می‌کنید، تعداد بسیاری سبزه را می‌بینید که خانواده‌ها بعد از 13 روز، آنرا در دامن دشت و بیابان به حال خود رها ساخته‌اند. چون دیگر، معتدل شدن هوا، زمین دوباره زنده شده و سرسبزی همه جا را فرا می‌گیرد. بنابراین دیگر نیازی به این سبزه‌های موقت نیست. و چه غریبانه در گوشه‌ی خیابان به فراموشی سپرده می‌شوند!
خانواده‌ها با جا گذاشتن سبزه‌های عید خود در کنار جاده یا محل اسکان سیزده بدری خود، پیشامدهای ناگوار سال دوری می‌گزینند و برای همدیگر آرزوی سرسلامتی می‌کنند.
سیزده بدر، استمرار آئین‌های زیبای نوروزی است به شرطی که به چاقوی بی‌احتیاطی و سهل‌انگاری شیرینی آن را تلخ نکنیم.
آخرین روز آئین‌های جاودان نوروز بر شما مبارک باد.
